داکر چیست کلمه داکر (Docker) این روزها در محافل فناوری به شدت مورد بحث است و احتمالاً از گوشه و کنار و همچنین تعاریف داکر شنیده می شود. حتی آمار سایت DataLog نیز گواه این موضوع است.
همانطور که در نمودار زیر مشاهده می کنید، تعداد مشتریانی که از Docker استفاده می کنند از سال ۲۰۱۵ به شدت افزایش یافته است.
پس بیایید با هم ببینیم که داکر چیست و چرا در سال‌های اخیر این‌قدر محبوبیت پیدا کرده است؟ در این مقاله با مروری بر تاریخچه Docker شروع می‌کنیم و بعد به امکانات و ویژگی‌های داکر و اصطلاحات کاربردی آن می‌پردازیم.
مطالب مرتبط
تاریخچه داکر
حدود پنج سال پیش، فردی به نام سالامان هایک (Solomon Hykes) مکانیزمی به نام داکر را راه اندازی کرد. هدف این بود که تعامل با کانتینرها آسانتر شود (Containers). به طور خلاصه، این ایده موفقیت آمیز بود و در سال ۲۰۱۴، پس از انتشار نسخه ۱.۰ داکر، شاهد افزایش محبوبیت آن بودیم.
در نتیجه، شرکت ها یکی پس از دیگری برنامه های کاربردی را به جای ماشین های مجازی روی پلت فرم داکر تحت سرور راه اندازی کردند. جالب است بدانید که چندین بانک بزرگ زمانی که داکر هنوز در نسخه ۱.۰ بود از این فناوری استفاده می کردند. این اتفاق نشان داد که این فناوری جدید که در نسخه اولیه قرار دارد از امنیت بالایی برخوردار است!
این روزها Docker and Moby معروف به مجموعه بالادستی داکر مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است و به گفته داکر بیش از ۳.۵ اپلیکیشن از طریق فناوری داکر در کانتینر قرار دارد و بیش از ۳.۷ میلیارد اپلیکیشن از این طریق دانلود شده است. است.
جالب است بدانید که غول هایی مانند Red Hat، Canonical، Oracle و Microsoft نیز تمایل به استفاده از داکر داشته اند و در حال حاضر تقریباً تمام شرکت های رایانش ابری به نوعی از داکر استفاده می کنند.
Docker داکر چیست؟
داکر به فرآیندها و نرم افزارها اجازه می دهد تا به طور جداگانه در یک محیط کاملاً ایزوله بر روی هسته لینوکس اجرا شوند. این محیط و بسته ایزوله، (Container) نامیده می شود.
Container به برنامه نویسان و توسعه دهندگان اپلیکیشن این امکان را می دهد که یک اپلیکیشن را با تمام ماژول ها و اجزای مرتبط آن (مانند کتابخانه ها، توابع و غیره) در یک پکیج ادغام کنند تا اپلیکیشن بر روی پلتفرم ها و سیستم های مختلف بدون هیچ مشکلی تولید شود. برای اجرا.
در واقع، هدف اجرای آن برنامه در هر محیطی بدون نگرانی در مورد تنظیمات و وابستگی های یک Application خاص بر روی پلتفرم های دیگر است. بنابراین اگر یک برنامه نویس هستید، ما قطعا استفاده از داکر را توصیه می کنیم.
داکر ذکر شده در بالا مسئول مدیریت کانتینرها است و بیشتر شبیه یک ماشین مجازی است.
تفاوت داکر و ماشین مجازی چیست؟
تفاوت داکر با ماشین مجازی در این است که در VM (یا ماشین مجازی) برای اجرای اپلیکیشن ها و برنامه های مختلفی که می خواهیم به صورت مجزا کار کنیم، باید VM های مختلفی ایجاد شود که باعث کاهش بار پردازشی و هدر رفتن منابع سیستم می شود. روی سرور.
اما در Docker روی یک VM خاص که می تواند سیستم عامل ویندوز یا لینوکس داشته باشد، ماژول داکر نصب می شود و سپس روی سرویس داکر، کانتینرهای مختلف حاوی برنامه ها و برنامه های مختلف نصب و اجرا می شود. بدون اینکه کانتینرها به یکدیگر دسترسی داشته باشند. به این ترتیب کانتینرها از یکدیگر جدا می شوند و نیاز ما به ایجاد چندین VM را برآورده می کنند.
در تصویر زیر نیز تفاوت ماشین مجازی و کانتینر را می بینید. 👇
همانطور که می بینید، داکر به LXC متصل می شود و مانند سایر کانتینرها، دسترسی انحصاری به فایل های سیستم، حافظه، CPU، RAM و سایر منابع دارد. بنابراین، تفاوت اصلی بین کانتینرها و ماشین‌های مجازی (VM) این است که وقتی هایپروایزر (Hypervisor) یک سیستم کامل را به صورت انتزاعی ایجاد می‌کند، کانتینرها فقط هسته سیستم عامل را به صورت انتزاعی ایجاد می‌کنند.
این باعث صرفه جویی میلیون ها دلار برای ارائهدگان خدمات کامپیوتری می شود، به همین دلیل است که غول های فناوری به سرعت به سمت داکر حرکت می کنند.
دلایل محبوبیت داکر چیست ؟ محیط ایزوله و پایدار
با استفاده از کانتینرها، توسعه دهندگان می توانند محیط های ایزوله و قابل پیش بینی ایجاد کنند که جدا از سایر برنامه ها باشد. مهم نیست که برنامه در کجا قرار دارد، همه چیز پایدار است و این منجر به افزایش بهره وری می شود. چگونه؟ در واقع با کاهش زمانی که صرف رفع اشکال می کنید، زمان بیشتری برای راه اندازی ویژگی های جدید خواهید داشت.
۲. هزینه مناسب و استقرار سریع
کانتینرهای مجهز به داکر، از نظر کاهش زمان استقرار زبانزد هستند و با هر استانداری که حساب کنید، این کاهش زمان (تا چند ثانیه) یک شاهکار به حساب می‌آید!
در حالت سنتی، مواردی مانند سخت افزار، سخت افزار و اجرا چندین روز طول می کشد. علاوه بر این، شما باید با کار اضافی در سازمان سر و کار داشته باشید. اما هنگامی که یک فرآیند در ظرف است، می توان آن را با برنامه های کاربردی جدید به اشتراک گذاشت. این چه کمکی می کند؟ فرآیند استقرار سریعتر است و باعث صرفه جویی در زمان و هزینه می شود.
۳. پرتابل بودن و قابلیت اجرا در هر مکان
داکر ایمیج‌ها هیچ محدودیت محیطی ندارد و این موقعیت باعث می شود که هر چیزی ثابت، پایدار، قابل حمل و مقیاس پذیر باشد. علاوه بر این، کانتینرها می توانند بر اساس سیستم عامل در هر مکانی اجرا شوند (Win، Mac OS، Linux، VMs، On-prem، در Public Cloud). این یک ویژگی مهم برای توسعه و استقرار است.
Docker به توسعه دهندگان این امکان را می دهد تا به راحتی و به سرعت برنامه های خود را در یک ظرف با حجم و قابلیت حمل کمتر قرار دهند. این برنامه ها را می توان به صورت مجازی از هر جایی اجرا کرد.
این فرآیند با جداسازی کدها در یک ظرف واحد انجام می شود. واضح است که این امر بهینه سازی و به روز رسانی برنامه را آسان تر می کند. همانطور که شرکت های فناوری به دنبال راه های بیشتری برای ساخت برنامه های قابل حمل هستند، Docker روز به روز طرفداران جدیدی پیدا می کند.
۴. قابلیت خوکارسازی (اتوماسیون)
رمزگذاری با زیرساخت و پیکربندی قابل تکرار، توسعه شما را سرعت می بخشد. از سوی دیگر، تصاویر داکر (Docker Images)، اغلب از نظر اندازه کوچک هستند، بنابراین تحویل آنها به کانتینر برای برنامه‌های جدید زمان کمتری می‌برد.
مزیت دیگر نگهداری مستقیم است. هنگامی که یک برنامه وارد Container می شود، با سایر برنامه های در حال اجرا در سیستم قطع می شود. به عبارت دیگر، برنامه ها با هم مخلوط نمی شوند و در نتیجه نگهداری از آنها به طور قابل توجهی آسان تر می شود. همانطور که فرآیندها خودکارتر می شوند، سرعت بیشتر و خطاهای کمتری خواهید داشت.
۵. مقیاس‌پذیری
روش ساخت کانتینر در Docker به شما اجازه می دهد تا برنامه را پارتیشن بندی کنید و سپس قسمت های مختلف آن را تازه، تمیز یا تعمیر کنید. نیازی به توقف کل برنامه نیست!
علاوه بر این، با Docker می‌توانید معماری برنامه‌ها را بر اساس فرآیندهای کوچکی که از طریق API به هم مرتبط هستند، بسازید. حال فرض کنید توسعه دهندگان برای توسعه و حل مشکلات در این فرآیندها با یکدیگر همکاری می کنند. به این ترتیب چرخه توسعه سریعتر پیش می رود، مشکلات راحت تر حل می شوند و در زمان و هزینه صرفه جویی می کنید.
۶. بهینه بودن
اگر با مجازی سازی آشنایی دارید، می دانید که مجازی سازهای مانند Hyper-V، KVM و Xen، سخت افزار را به صورت مجازی در اختیار مدیران شبکه قرار می دهند. در نتیجه، این مکانیسم ها به منابع سخت افزاری قوی نیاز دارند.
از طرف دیگر کانتینر ها از سیستم عامل های مشترک استفاده می کنند. در نتیجه، ما به سمت روشی کارآمدتر برای استفاده بهتر از منابع سیستم حرکت می کنیم
او انجام می دهد. برخلاف مجازی‌سازی سخت‌افزار، کانتینرها در بالای لینوکس اینستنس (Instance) قرار می‌گیرند و فضای کوچک و فشرده‌ای را برای برنامه‌ها فراهم می‌کنند.
به لطف این ویژگی، ۴ تا ۶ برابر بیشتر از یک فناوری Xen یا KVM VM روی یک قطعه سخت افزار اجرا می شود. از طرف دیگر کانتینرها به توسعه دهندگان کمک می کنند تا کد خود را در یک مخزن مشترک قرار دهند. این کار روند کدنویسی را سرعت می بخشد و کد عملکرد بهتری خواهد داشت.
در این بین، اگر با گیت هاب آشنایی داشته باشید، به خوبی می دانید که این پلتفرم شرایط را برای همکاری برای اشتراک گذاری کد بین توسعه دهندگان فراهم کرده است. از این نظر می توان داکر را تا حدودی شبیه به گیثاب دانست; زیرا مخزن رسمی دروازه به کسب و کارها کمک می کند تا نرم افزار خود را بهینه کنند و اجرا و مدیریت خود را بهبود بخشند.
۷ . چابکی
کانتینرهای Docker به راحتی در فضای محاسبات ابری قرار می گیرند و به گونه ای طراحی شده اند که تقریباً تمام برنامه هایی که از متدولوژی دواپس (DevOps) استفاده می کنند با Docker تعامل دارند.
Docker یک محیط توسعه محلی را فراهم می کند که دقیقاً عملکرد یک سرور را در اختیار توسعه دهندگان قرار می دهد. این برای روش توسعه CI / CD بسیار مفید است. به این ترتیب می توان چندین محیط توسعه را از یک هاست خاص با یک نرم افزار، سیستم عامل و تنظیمات واحد پیاده سازی کرد.
۸. استانداردسازی کانتینرها
داکر ویژگی های جدیدی را در اختیار شرکت ها قرار داد که قبلاً ندیده بودیم. در این زمینه می توان به ساده سازی اجرا و استفاده اشاره کرد. از طرف دیگر، داکر با کانتینرهای دیگر Canonical، Google و Red Hat کار می‌کند و در نتیجه استانداردسازی خوبی برای کانتینرها ایجاد می‌کند.
همچنین Docker را می توان بر روی انواع سیستم عامل ها اجرا کرد که آن را به محصولی بی رقیب تبدیل می کند.
Docker Hub
یک مخزن یا منبعی است که توسط Docker پشتیبانی می شود. تیم ها می توانند Container Image ها را با استفاده از داکر هاب جستجو کنند یا آنها را با یکدیگر، مشتریان یا اعضای داکر هاب به اشتراک بگذارند.
Image
Docker Image یک فایل باینری است که شامل همه چیزهایی است که برای اجرای یک کانتینر نیاز دارید. یک تصویر شامل همه چیزهایی است که برای اجرای یک برنامه نیاز دارید. از جمله کدهای اجرایی برنامه، هر نرم افزاری که برنامه به آن وابسته است و تنظیمات پیکربندی مورد نیاز.
می توانید تصاویر خود را با استفاده از Dockerfile ایجاد کنید یا از تصاویری استفاده کنید که توسط دیگران ایجاد شده و سپس در Docker Hub به اشتراک گذاشته شده است.
دستور build docker برای ایجاد تصویر از Dockerfile استفاده می شود.
برای اجرای Image در یک کانتینر از دستور docker run استفاده می‌شود.
Container
نمونه‌ای از یک تصویر در زمان اجرا است. به‌طور معمول، یک کانتینر کاملاً از محیط میزبان جدا شده و فقط زمانی به پرونده‌ها و پورت‌های میزبان دسترسی پیدا می‌کند که برای این کار پیکربندی شده باشد.
برای اجرای Image در یک کانتینر از دستور docker run استفاده می‌شود.
Dockerfile
یک سند متنی حاوی دستورات (Commands) لازم برای ساختن Docker Image است.
این دستورات از سطح مبتدی (کپی کردن فایل ها از یک دایرکتوری فهرست دیگر) تا پیچیده (مشخص کردن یک تصویر به عنوان یک عنصر ثابت) را شامل می شود. به عنوان مثال، می توانید یک Dockerfile ایجاد کنید که از تصویر اوبونتو به عنوان پایه استفاده می کند. اما در همان زمان، وب سرور آپاچی برنامه شما و سایر تنظیمات مورد نیاز را نصب می کند.
Docker Store
داکر استور هم مشابه داکر هاب است؛ ولی Image های موجود در Docker Store را نهادهای تجاریِ تایید شده توسط Docker ارائه می‌کنند.
نظرات کاربران