حل بزرگ‌ترین نقطه ضعف پهپادهای الکتریکی با پهپادهای بنزینی

پهپادهای الکتریکی راحت و سبک هستند، اما حتی بهترین آنها نمی‌توانند بیش از 45 دقیقه پرواز کنند و نیاز به شارژ مجدد دارد؛ اما چرا به جای آن سراغ پهپادهای بنزین سوز نمی‌رویم؟

پهپادهای الکتریکی فاقد چگالی انرژی هستند

به گزارش مجله خبری آی تی و دیجیتال و به نقل از howtogeek، باتری‌های لیتیوم یونی پر انرژی ترین باتری‌های موجود هستند که با اشغال فضای کم می‌توانند برای ساعت‌ها و حتی روزها به دستگاه‌ها قدرت ببخشند.

با این حال، باتری‌های لیتیوم یونی چگالی انرژی 100 برابر کمتر از بنزین دارند.

پهپادهای بنزین سوز در دنیای واقعی

بیشتر پهپادهای بنزین سوز در نهایت برقی هستند. فقط نیروی الکتریکی از یک موتور بنزینی گرفته می‌شود.

به طور مثال برخی از پهپادهای بنزین سوز می‌توانند تا چهار ساعت پرواز کند، با حداکثر وزن (MTOW) 25 کیلوگرم (تقریباً 55 پوند).

با پهپادهایی مانند این، می‌توانید در عرض چند دقیقه سوخت گیری کنید، ساعت‌ها پرواز کرده و ماموریت هایی را انجام دهید.

اما چرا از پهپادهای بنزین سوز استفاده نمی‌کنیم؟

موتورهای احتراق داخلی نیاز به تعمیر و نگهداری بیشتری دارند.

آنها کثیف، پیچیده، گران هستند و احتمال شکست آنها بسیار بیشتر از یک پهپاد تمام الکتریکی است.

این باعث می‌شود آنها ایده آل نباشند.

یک پهپاد با باتری بیشتر شبیه یک گوشی هوشمند است تا یک هواپیمای RC، و بیشتر کاربران به زمان پرواز بیش از 30 دقیقه نیاز ندارند.

پهپادهای سوخت هیدروژنی

در این میان  پهپادهای سوخت هیدروژنی ممکن است روش میانی خوبی بین پهپادهای بنزینی و پهپادهای با باتری باشند.

چگالی انرژی هیدروژن سه برابر بنزین است. پیل‌های سوختی آلاینده ندارند، می‌توانند به راحتی بنزین سوخت‌گیری شوند و ساعت‌ها پرواز را در اختیار پهپاد قرار دهند.

نقطه ضعف بزرگ این است که فناوری پیل سوختی گران است.

باتری گرافن

در نهایت بهتر است از باتری گرافن در پهپادها استفاده شود.

اکنون باتری‌های گرافن در دسترس مصرف‌کنندگان عادی هستند. شما می‌توانید پاوربانک‌هایی با گرافن بخرید که بسیار سریع‌تر شارژ می‌شوند و ظرفیت بالاتری دارند.

در سال 2021، اولین باتری پهپاد گرافنی معرفی شد که 600 وات ساعت در یک بسته 22 پوندی، با خطر آتش سوزی صفر و بدون آلاینده را در اختیار شما قرار می‌دهد.